มีแกะตัวหนึ่ง วิ่งเล่นในป่า จนกระทั่งไปพบกับปราสาทสวยงามตระการตา แต่พอเข้าไป
"อย่างกับรังหนู" แล้วลูกแกะตนนั้นก็หลงอยู่ในรังหนูนั่นล่ะ
ปราสาทนั้นมีมังกรอาศัยอยู่ จู่ๆมันก็
"จ๊ะเอ๋ ตัวเอง น่ากินจังนะ"มังกรทัก
"อยู่แล้วจ๊ะ"แกะตอบ(อุ๊บส์)
ลูกแกะจึงถูกกิน
แต่ลูกแกะตัวนั้นเป็นแกะวิเศษสามารถขอพรได้3อย่าง ลูกแกะตัวนั้นขอพรข้อแรกคือการที่ให้ตนรอดจากการโดนมังกรกิน แล้วก็หนีออกจากปราสาทในทันใด
มังกรตามลูกแกะตนนั้นมา ถึงหุบเหวแห่งความสิ้นหวัง
มังกรนั้นก้าวเข้าใกล้ลูกแกะทีละนิดในขณะที่ลูกแกะเริ่มหมดทางหนี
"ตัวเอง พูดตามชั้นนะ"มังกรบอก
"ตามว่าอะไรจ๊ะ"แกะถาม
"ข้าขอให้..."มังกรพูดขึ้น
"ข้าขอให้"ลูกแกะพูดตาม
"มังกรได้กินลูกแกะด้วยเถิด"มังกรกล่าว
แกะก็กล่าวตามอย่างลืมไปว่าตนเป็นแกะ
และแล้วลูกแกะก็ถูกกินครั้งที่สอง
แกะขอพรให้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง
มังกร "จะไปไหนจ๊ะ ตัวเธอว์?"
ลูกแกะ"ไปที่ที่อยากไปน่ะจ๊ะ"
มังกร"ไปในท้องชั้นน่ะหรอ"
แกะใช้พรครั้งที่สาม แล้วก็โดนกินอีก แกะตัวนี้ก็เลยอยู่ในกระเพาะอาหาร....
จบ
"ยังงงงงงงงงง มันยังไม่จบ"
แต่แล้วผู้คุมสามโลกรู้สึกสงสารลูกแกะตัวนั้น จึงเสกให้ลูกแกะตัวนั้นเป็นอมตะและแข็งแกร่งยิ่งกว่ามังกร จากนั้นเหล่าสัตว์ทั้งปวงก็ต่างนับถือให้แกะเป็นสัตว์ที่แข็งแกร่งที่สุด
"และแล้วก็จบ - -"
เด็กชายคนนั้นก็ได้พูดขึ้นหลังจากต่อสู้กับลูกแกะเสร็จ แล้วเขาก็เดินมาด้านหลังลูกแกะแล้วพูดว่า ....
"ยาราไนก๊ะ"
จากนั้น เขาก็ตุ๋ยแกะตัวนั้นจนมีลูกถึง12คน
แกะนั้น ก็เริ่มชอบใจ จึงเข้าไปในเมืองมนุษย์ แสวงการยาราไนก๊ะ!!
แล้วแกะตัวนั้นก็ได้ไปเจอกับท่านศาสดาแห่งเกย์ "อาเบะ!!!"
ศาสดาแห่งอาเบะ ทดสอบแกะโดย ถามว่า "ยาราไนก๊ะ"
แล้วจากนั้นแกะก็ยอมให้อาเบะอูบุนตู้แกะซะ!!!
และ แล้ว เรื่องก็จบลงประการฉะนี้ (ความจริงจบตั้งแต่ โดนกินสามครั้งแล้วล่ะ)
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ลูกแกะนั้น "รั่ววววว!!!!"
"ยาระไนก๊ะ แบบจำใจ ย่อมจีรังยั่งยืนนะตัวเอง" ลูกแกะพูดสอนลูกศิษย์ทั้งหลายอย่างน่าเกรงขาม